Sakarya Meydan Muharebesi’nin geçtiği topraklarda 5 gün yol alıp,Şehitlikleri,müzeleri,anıtları, mevzileri gezdik,ziyaret ettik ve 5 nci günün akşamı Yassıhöyük’te kamp yaptık.
Sakarya Meydan Muharebesi alanlarındaki ziyaretlerimiz dün akşam itibari ile son buldu ama Zafere Giden Yol projemiz devam ediyor.Bundan sonra bir süre, işgale uğrayan,yara alan Eskişehir,Kütahya savaşlarının geçtiği bölgelerde yol alıp, Zafere Giden Yol projemizde yer alan Birinci ve İkinci İnönü Murabelerinin geçtiği yerlere intikal edeceğiz.
Zafere Giden Yol projemizde bugün 6 ncı günün sabahındayız.Güne erken uyandık,ilk işimiz kamp yaptığımız eski okulun bahçesinin karşısında bulunan çeşmede bolca serinlemek oldu(kaba su olduğundan çeşmenin suyu içilmiyor).
Kahvaltımızı da okulun bahçesinde yaptık.Hazırlığımız çabuk bitti,07:30 civarı hazırlığımız tamamdı.Bu gün hedefimizde Mihalıççık,Yarın ise Çifteler var,ben de Ferdi’de Mihalıççık’ı hiç görmedik.Bugün kısmet ise Mihalıççık ile tanışacağız. Çifteler’i ise ben gördüm,Ferdi görmemiş.
Not:Yazılarımda Ferdi Kızıl kardeşiminde fotoğrafları bolca yer almakta.
6 ncı Gün 25 Haziran 2020 Yassıhöyük-Ahurköy-Mihalıççık:
Yassıhöyük’e Veda.
Yassıhöyük kamp yerimizde de klasik pozumuzu verip kamp yerine veda ediyoruz.
Sakarya Nehri.
Akşam savaşa adını veren Sakarya Nehri üzerinden geçip kamp yerine geçmiştik,şimdi yine üzerinden geçip bir süre yol alacağımız ovanın yolunu tutuyoruz.
Sakarya Nehri: Kızılırmak ve Fırat nehirlerinden sonra Türkiye’nin üçüncü en uzun, Kuzeybatı Anadolu’nun ise en büyük akarsuyudur. Nehir, ismini Yunan Mitolojisi’ndeki nehir tanrısı Sangarius’dan almaktadır. Eskişehir’in çifteler ilçesi yakınlarından doğan Sakarya Nehri kolları ile birlikte toplam uzunluğu 824 km.’dir.
Sazılar-Ömerler Yolu.
Yassıhöyük-Sazılar arasını düz bir ovada yol aldık.Sazılardan sonra ise Ömerler’e kadar vadi içine giriş yaptık.Polatlı bölgesinin bu tarafında bolca çeşme olmasına rağmen çeşmelerin suları içilmemekte,kaba su tabir edilen çeşmeler var,ancak serinlemeye yarar.Su ihtiyacımız pek olmadığından yolumuza devam ediyoruz.
Kahve Zamanı.
Ömerler köyü yakınlarında yer altı suları ile sulama yapan bahçenin kenarında hem suyun vermiş olduğu hem de ağaçların serinliği altında sabah kahvemizi yudumlayıp bir süre dinlendik.
Yol ve Rüzgar.
Gençali sivrisini geçtikten sonra birazı iniş sonrası ise fazla eğim olmayan yolda çıkmaya başladık.Başladık ama sıcak ile beraber karşıdan gelen rüzgar bizi geri ittirmeye başladı.Burada Sakarya Vadisi üzerinden gelen kuzey rüzgarları bayağı etkili.Şiddetli rüzgar ile birlikte Eskişehir il sınırlarına da giriş yaptık.
Öğle Molası Beypazarı’na Karşı.
Rakımın 1000 metre olduğu bir bölgede hemen yolun kenarında ağaç gölgelerinin altında öğle yemeği için hazırlık yaptık.Tam altımızda uzun bir vadi var,ileride Sakarya Nehri’nin açtığı büyük vadi ile birleşiyor.Tam da karşımızdaki dağın hemen üzerinde ise Beypazarı var. Bu güzel atmosfer ve manzara eşliğinde öğle yemeğimizi yedik ve güzelce dinlendik.
Yol Ayrımı.
Ferdi tabela incelemesinde!!!!.Geldiğimiz yerler yazılı ama gideceğimiz yer orada yok.Sarayköy tarafına gidilirse yol Beypazarı’na kadar gidiyor,Ferdi belki de başka zamana plan yapıyor.Bizim yönümüz hemen sol yanımızdaki yoldan Ahurköy üzeri Mihalıççık’a ulaşmak.
Ahurözü köyünde bir iki ev fotoğraf karesindeki yerini alıyor.
Ahurözü-Üçbaşlı-Ahurköy Civarı.
Ahurözü-Üçbaşlı taraflarında 1000 metre civarlarında çok güzel yol alırken Üçbaşlı’dan itibaren Ahurköy’e kadar uzun bir iniş yaptık.Bu inişi muhakkak bir çıkışı olacak ve tabii ki gün sonunda, çünkü Mihalıççık 1300 rakımda.Ahurköy civarında bolca akan çeşme
rampa tırmanmadan önce bize çok iyi geldi,bolca serinledik, yıkandık, Ahurköy’den sonra tırmanmaya başladık.
Mihalıççık’a Az Kaldı.
Ahurköy’den hafif başlayan tırmanış,Diközü’nde ve sonrasında iyice dikleşti.Diközü’nden sonra ki tırmanış gerçekten de yıpratıcı idi.Sıcak, rampa, gün sonu yorgunluğu ile birleşince pek iyi olmadı.
Mihalıççık.
Mihalıççık:Eskişehir ilinin bir ilçesidir. Mihalıççık ilçesi Yukarı Sakarya Bölgesinde Sündiken Dağları güney doğusunda kurulmuştur.1915’e kadar Ankara’nın ilçesiydi ve Kurtuluş Savaşı’nda çok kısa bir süre 16 Ağustos-20 Eylül 1921 tarihleri arasında Yunan işgaline uğramıştır. Mihalıççık isminin Köse Mihal’den veya oğlu Mihalgazi’den geldiği yönünde pek çok rivayet olmakla beraber henüz kesin tarihi belge elde edilememiştir.
Mihalıççık ilçesini kısaca tanıttım.
Akşam olmak üzere iken Mihallıççık düzlüğüne çıktık.Sivrihisar sapağını geçer geçmez sol yanımızda orman içinde çeşme görünce hemen keşfe gittik ve kamp için ideal olduğuna karar verince eksik malzemelerimizi almak için Mihalıççık ilçesine giriş yaptık.Hemen ilçe girişinden ihtiyaçlarımızı alıp tekrar kamp yerine gelip,seri şekilde çadırlarımızı kurduk.İçlerini yerleştirdikten sonra yemek işine giriştik.Bu gün yorucu bir gün oldu ve karnımız çok aç.Yemeğimizi keyifle yedik, yemekten sonra sohbet edip vakit geçirirken ise Ferdi ufak bir iş kazası geçirdi,sebebi ise alt resimdeki kırık bardak.
Görünmez Değil,Resmen Görünür.
Daha önce orayı kullananlar tarafından kırılıp bırakılan kırık bardak Ferdi oturduğu yerden kalkarken elini yere koyması ile avuç içine battı.Hemen orada kanı durduracak pansuman ve temizlik yapıp Ferdi’nin elini sardık.Bereket kesik fazla değil,Ferdi tam ağırlığını vermeden hissetti de hafif atlattı.
Tatsız bir olay,günü mahvedemez,sohbete kaldığımız yerden devam ettik ama bedenler yorgun, saat 22:00 olmadan herkes çadırının yolunu tuttu.Zaten dışarıda ayazda başlamıştı.
Bu gün yorucu olmak ile birlikte zevkli bir yol alıp Mihalıççık ilçesine vardık.Yarın başka yerlere yol alacağız.
6 ncı Gün 25 Haziran 2020 Yassıhöyük-Ahurköy-Mihalıççık:79 Km
7 nci Gün 26 Haziran 2020 Mihalıççık-Beylikova-Mahmudiye-Çifteler-Sakaryabaşı:
Mihalıççık Kamp Yerimiz.
Sabah gün ağarırken uyandık,ormanın sessizliği, doğanın huzuru,havanın üşütmesi güzel bir uyku uyumamızı sağladı.Sabah çok dinç kalktık.
Ferdi yanı başımızdaki çeşmenin tadına akşamdan bakmış,duşunu almıştı. Ben de kahvaltıdan sonra güzelce duşumu aldım.Şimdi çok rahatız ve yola çıkmaya da hazırız.
Kamp Yerine Veda.
Klasiğimizi yapıp,kamp yerinden ayrılıyoruz,yönümüz Alpu istikameti.
Kokulu Ardıç.
Mihalıççık-Kayı köyü arasında koruma altında olan çok sayıda ”Kokulu Ardıç” anıt ağaçlara denk geliyoruz.Seyrediyoruz,inceliyoruz ve fotoğraflayıp Kayı köyü istikametine yol almaya devam ediyoruz.
Kokulu Ardıç: (Juniperus foetidissima), servigiller (Cupressaceae) familyasından 10-15 metre, ender olarak 20 metreye değin boylanabilen, düzgün gövdeli, dalları yukarıya yönelik, piramidal tepeli, orta boylu bir ardıç türü.
Kahve Zamanı.
Mihalıççık’tan Alpu istikametine inişimiz devam ederken Kayı köyü yakınlarında çeşme bize muhakkak suyumdan tadın dedi.Yeşillikler içinde olan yerde hemen mola verip, çeşme başında kahvemizi yudumladık.
Yol Ayrımı.
Mihalıççık’tan Güce’ye kadar iniş yaptık.Güce köyünü geçince yol ayrımındayız.Düz gidersek Eskişehir’e gidiyor ama biz bu gün Eskişehir’e gitme niyetinde değiliz,Beylikova üzeri Çifteler ilçesine gideceğiz.
Beylikova Yolu.
Ova, Beylikova…..Yukarıiğdeağacı bölgesinden sonra önümüze öyle bir yol çıktı ki sormayın!!!! uzun,upuzun bir ova ve ovada bir yol.Gitmekle bitmeyecek gibi görünen yol bana Sahara Dağında, Çam Geçidinden sonra Ardahan Ovasına inişimi hatırlattı.Ama burası oraya nazaran eğimi çok az olan bir bölge,kıyaslanamaz bile ama ne hikmet ise Beylikova’ya inişte öyle bir hatırlatma yaşadım.
Beylikova.
Öğle vakti uzun bir ova yolculuğundan sonra Beylikova’ya vardık.Akşamki Ferdi’nin el kesiği sorun çıkarmaya başlayınca hemen hastahaneye giriş yaptık.Bu zaman da bu kadar ilgi ile ilk defa karşılaştık,yaklaşık yarım saattlik bir zaman diliminde muayene,film,pansuman hepsini yaptırmış olarak Ferdi karşıma dikiliverdi.Yüzü gülüyordu, hastaneden çok memnun kalmış,hastanenin tek hastası olarak ağabey mükemmel ilgilendiler dedi (covid-19 korkusuna kimse hastaneye gitmiyor).
Sonra karakolun yanından geçerken polisten de nerede yemek yiyeceğimizi öğrendik,polis işi biliyormuş,bizi köfteciye gönderdi,son zamanlarda yediğimiz en bol köfte ve çok lezzetliydiler.
Beylikova:Beylikova ilçesi, doğuda ve kuzeyde Mihalıççık, güneyde Sivrihisar ve Mahmudiye, batıda Alpu ilçeleri ile çevrilidir. İlçe halkının en önemli geçim kaynağı, tarım ve hayvancılıktır. Toprakların büyük bölümünde şeker pancarı ekilidir. Her yıl Haziran-Temmuz aylarında Süt Şenliği yapılır. Porsuk Nehri kıyısında yer alan ilçenin içinden Eskişehir-Ankara demiryolu hattı geçmektedir. İlkçağda Frig ve Roma egemenliğindeki ilçe, Selçuklular döneminde büyük bir at yetiştirme merkezi olduğu için Beylikahır olarak adlandırılmış, 1985 yılında ismi Beylikova olarak değiştirilmiştir.Kaynak:eskisehir.gov.tr
Çeşmeler.
Köfteyi fazla kaçırınca hafif yağmur bile hararetimizi dindiremedi,yol boyu gördüğümüz çeşmelerden kana kana içerek Ankara-Eskişehir yoluna doğru yol aldık.
Ana Yol.
Mahmudiye üzeri Çifteler’e geçiş yapacağız ama bir süre, sevmesekte ana yolda yol almak mecburiyetindeyiz.
Ben de, Ferdi de kesinlikle ana yol sevmiyoruz, ikimiz de genel karakteristik özelliği bu,hemen ana yoldan kaçışları ve köy yollarına çıkışları arayanlardanız.
Mahmudiye Yolu Ve Mahmudiye.
Ana yoldan içeri girince yine rahat yol alarak Mahmudiye ilçesine giriş yaptık. Yağmur sonrası sıcak bastırınca biz de hararetimizi biraz dindirmek ve biraz da dinlenmek için Mahmudiye ilçe merkezinde kısa bir mola verdik,sonra da Çiftelere doğru hareket ettik.
Mahmudiye:İç Anadolu coğrafi bölgesi, yukarı Sakarya bölümündeki Eskişehir ilinin güneydoğusunda, Eskişehir-Afyon asfaltı üzerinde kurulan ve Cumhuriyetten sonra ilçe olan Mahmudiye yeşillikler içerisinde bir yerleşim merkezidir. Yunanlılar, Polatlı’ya doğru ilerlerken Mahmudiye halkının elinde kalan hayvanlarını almışlardır. Sakarya Savaşından sonra geriye kaçan düşman, Mahmudiye’de ayakta kalan evleri yakıp yıkmış, düşman yakıp yıkma işiyle uğraşırken Türk Kuvvetlerinin sıkıştırması üzerine ağırlıklarını toplayamadan Kırkkız Dağı istikametinde çekilmiştir. Türk Kuvvetleri de Çal Tepesine mevzilenerek uzun bir süre durdurmuşlardır. Mahmudiye 34 gün işgal altında kalmıştır. 18 Eylül 1921 tarihinde düşman işgalinden kurtarılmıştır.Kaynak:eskisehir.gov.tr
Çifteler.
Mahmudiye-Çifteler arası yakın ve düz yol olunca Çiftelere çabuk vardık.Kamp yapacağımız yeri ben çok iyi bildiğime Ferdi’yi de rahatlatarak anlattım (ne de olsa 90 km lik bir yoldan yorgun geldik). Çifteler’den alışverişimizi sağlam yapıp güzel bir yerde kamp yapacağımızı söyledim.Çifteler’de tüm ihtiyaçlarımızı tamamladık,biraz da parkta dinlendik.Sonra kamp yapacağımız Sakaryabaşı’nın yolunu tuttuk ama ben önce Çifteler’den söz edeyim.
Çifteler:Eskişehir iline bağlı bir ilçedir.Yazları kurak ve sıcak, kışları soğuk ve kurak, ilkbahar ve sonbahar serin ve yağışlı geçer.Eskişehir iline 67 km uzaklıkta olup ulaşım kara yolu ile yapılmaktadır. İlçe merkezi ve köyler arasındaki ulaşımın tamamı kara yolu ile yapılmakta olup, 21 köy yolu asfalttır.
Çifteler’in İşgali;1921 yılı Mayıs ayı başlarında Kütahya üzerinden gelen Yunan kuvvetleri Çifteler’in kuzeyinde Kırkkız çalında karargah kurmuş burada istihkamlar yapmaya başlamıştır.
Gündüzleri Türkmen köyüne (Türkmen Mecidiye) inen Yunan askerleri köylüye işkence yapmaya başlamıştır. Türkmen köylüler Yunanlılara karşı çete çarpışmalarına girişmişlerdir.
Sakarya cephesine hareket eden Yunan kuvvetleri Kadıkuyusu yönünden Mahmudiye üzerinden hareketle ilerlemiş, Çifteler’e gelen bir tabur Yunan askeri, Kurban Bayramının birinci günü Sakarya üzerinden geçerek doğu yönüne gitmiştir. Çifteler köyünde Kocabıyıkların evine yerleşen Yunan Subayları (14 Ağustos 1921) 34 gün kalmışlardır.
17 Eylül 1921 de II. süvari alayı tarafından Çifteler Yunanlılardan kurtarılmıştır. Kaynak:eskisehir.gov.tr
Sakaryabaşı’na Varış.
Üç yıl aradan sonra yine Sakaryabaşı’ndayım(Suların Doğduğu Topraklarda Turumda), Ferdi ilk defa geliyor.Ben burada ne yapacağımı gayet iyi biliyorum, Ferdi’de beni takip ediyor ve gerekli bilgileri alıyor.Ferdi’nin olağan üstü sevinç durumunu gayet iyi anlıyorum.Kolay değil bir nehrin tam doğduğu yerde gözelerdeyiz ve bu gece burada kamp yapacağız.Aslında bende çok heyecanlıyım,üç yıl önce öğle vakti gelmiş geceyi geçirmemiştim ama bu sefer geceyi burada geçireceğim.
Sakaryabaşı.
Sakaryabaşı’na varmışken biraz Sakaryabaşı’ndan bahsetmek isterim,burası Sakarya Nehri’nin doğduğu yer,Sakarya Savaşı’na ismini veren nehrin doğduğu yer.
Sakaryabaşı; Sakarya Nehri’nin çıkış noktasıdır. Çifteler’de “Sakarıbaşı” olarak adlandırılan bölgede beş ayrı kaynak bulunur. Ana kaynak olarak Sakarıbaşı kaynağı; Gökgöz kaynağı, Kırkkız kaynağı, Ilıksu kaynağı, Göztaşı kaynağı birleşerek Türkiye’nin üçüncü büyük akarsuyunu oluşturur. 824 kilometrelik uzunluğu ile Sakarya Nehri, ilin kuzey ve doğu sınırlarını da çizer. Suları dört mevsim 19-20 °C sıcaklığa sahiptir. Sakarya Başı, balık yetiştirme istasyonları ve piknik alanları ile büyük ilgi görür.Kaynak:Çifteler Gönüllüler Derneği.
Sakaryabaşı’na Yayılma Zamanı.
Sakarya Nehri’nin doğduğu yerdeyiz,gözeler bölgesinde incelemelerde bulunduk,ilgi odağı olduğumuz anlarda sorulan sorulara cevap verdik.Gözeler bölgesine gezmek için gelenlerin Sakarya Nehrinin doğduğu yere ilgisi vardı, mesire alanlarının bir çoğu işgal edilmişti ama biz tecrübelerimize güvenerek en ideal yeri tespit edip hemen tezgahı yaydık.Kameriye,ocak, çeşme ve en önemlisi Sakarya Nehri… bir aradayız.
Yine tecrübelerimize dayanarak böyle yerlerde çadırın hemen kurulmayacağını gayet iyi bildiğimizden önce doğal ihtiyaçlarımızı giderme yolunu seçtik.
Sakaryabaşı Kampı.
Yemeğimizi yedik, dinlendik, hava kararmaya yakın el ayak çekilmeye başladı.Çevrede bir kaç masa da insanlar var onlarda birazdan gidecekler, toparlanıyorlar.100 metre ileride kalabalık masada ise protokol heyeti var,onların olmasından hiç rahatsız olmadık,daha da iyi oldu ve çadırlarımızı gün kavuşmadan kurduk.İşte şimdi temizlik zamanı nasıl olsa hava kararıyor,çeşmeyi bu yüzden seçmiştik,Ferdi’nin çantasında taşıdığı hortum bu işler için (ben yolda gördüklerimi bıçak yardımıyla ödünç alıyorum!!).
Güzel bir duş bizi kendimize getirdi,93 km yol kat etmenin yorgunluğunu üzerimizden alıverdi.Ama aklım gözelerde kaldı,ben sabah gözelere girerim kardeşim.
Zafere Giden Yol’da 6 ve 7 nci günleri kaleme aldım.İşgale uğrayan zulüm gören üç ilçeye yol aldık.Mihalıççık,Mahmudiye ve Çifteler üçü de düşman işgaline uğrayan ilçelerimiz, ayrıca ülkemin zengin güzelliklerini,doğal kaynaklarını da Zafere Giden Yol’da görme şansına sahip olduk.
Yarın Seyitgazi ve Eskişehir bizi bekliyor.Sokağa çıkma yasağı var,bakalım ne olacak.
7. Gün 26/06/ 2020 Mihalıççık-Beylikova-Mahmudiye-Çifteler-Sakaryabaşı: 92 km
ZAFERE GİDEN YOL 20 HAZİRAN-11 TEMMUZ 2020 (6 ve 7. Gün Yassıhöyük-Sazılar-Ahurköy-Mihalıççık-Beylikova-Mahmudiye-Çifteler-Sakaryabaşı)
Discussion about this post